Dimitris P. Kraniotis/ Δημήτρης Π. Κρανιώτης
La Fin
Le goût des fruits
ne part pas
de ma bouche,
mais la tristesse des mots
détruit les nuages
et presse la neige
comptant les cailloux.
Mais toi,
tu m’as pas dit
pourquoi tu m’as trompe,
pourquoi avec la peine
et l’injuste tu voudrais
dire, que la fin
se brûle toujours
avec des larmes.
The End
The savour of fruits
still remains
in my mouth,
but the bitterness of words
demolishes the clouds
and wrings the snow
counting the pebbles.
But you never told me
why you deceived me,
why with pain
and injustice did you desire
to say that the end
always in tears
is cast to flames.
Το Τέλος
Η γεύση των φρούτων
δεν φεύγει
απ’ το στόμα μου,
μα η πίκρα των λόγων
γκρεμίζει τα σύννεφα
και στύβει το χιόνι,
μετρώντας τα βότσαλα.
Μα εσύ
δεν μου είπες
γιατί με ξεγέλασες,
γιατί με τον πόνο
και τ’ άδικο θέλησες,
να πεις πως το τέλος
πάντα με δάκρυα
καίγεται.
