Πάντα περιμένουμε κάτι να τελειώσει
για ν’ αρχίσει επιτέλους αυτό που προσδοκούμε
Φοράμε την ελπίδα μας
κι οδεύουμε στο χρόνο
αθόρυβα
σπέρνοντάς τον με όνειρα
Σε κάποιο σημείο
νιώθουμε την ψυχή μας να τρέμει
γδύνουμε πυρετωδώς το σώμα μας
μετά κοιτάμε έκθαμβοι
-θαρρείς βρισκόμαστε σε μουσείο τέχνης-
το έργο των βασάνων μας
με τις ποδοπατημένες επιθυμίες μας
Γυμνοί κι αδύναμοι
σαν να ξυπνάμε από μια βαριά αρρώστια
περιμένουμε να περάσει ο πυρετός
και ξαναφοράμε
την ελπίδα μας
Constance Dima
http://www.constance-dima.com/
(traduction française par l’auteure elle-même)
Espoir
Toujours on attend
que quelque chose s’achève
que commence enfin le premier de nos songes
on se vêt du voile de l’espoir
et on progresse dans le temps
sans bruit
en le parsemant de rêves
A un certain point
on sent l’âme frémir
on se dévêt fiévreusement
se découvre avec des yeux ébahis
comme la statue d’un musée
chef d’œuvre de ses souffrances
désirs enfouis
désemparés, dénudés
Rescapé improbable on attend
que la fièvre passe
puis on se revêt
de l’espoir
Hope
Always waiting for something to end
so what we truly anticipate can finally begin
Clothed in hope
we move through time
silently
sowing it with dreams
At some point
the soul shudders
we undress our body feverishly
and then gaze incredulously
– as if in an art museum –
at the masterpiece of our suffering
created by our trampled desires
Naked and exhausted
as if just rousing from a grave illness
we wait for the fever to pass
then wearily cover ourselves again
in hope
Translation from Greek: SOTIRIS BIZIOURAS
